Атау септік формасынан тәуелдік жалғауының пайда болуы. Превращение формы Именительного падежа в Притяжательное окончание./

B. Sagyndykuly

Авторлар

B. Sagyndykuly Казахский национальный университет имени аль-Фараби, г. Алматы

39 345

Кілттік сөздер:

ежелгі грамматикалық форма, атау септігі, тәуелдік жалғаулары, изафет, үдеріс, исторические древние формулы, именительный падеж, притяжательное окончание, процесс,

Аннотация

Соңғы зерттеулердің нәтижесінде түркі тілдерінде атау септігінің ежелгі грамматикалық формалары бар екендігі анықталып отыр. Олар кейінгі дәуірлерде әртүрлі себептермен жойылып кеткен. Алайда олардың сарқыншақтары қазірге дейін бар. Солардың бірі – тәуелдік жалғаулары. Автор атау септігінің ежелгі грамматикалық формаларының тәуелдік жалғауларына қалай айналғанын ғылыми жолмен талдап, түсіндіреді. По итогам последних исследований доказано, что в тюркоязычной грамматике существуют древние формулы именительного падежа, которые исчезли и были забыты в последующих веках. Но остатки этих формул встречаются и по сей день, одной из этих формул является притяжательное окончание. Автор изучает, как древние грамматические формулы именительного падежа превратились в притяжательное окончание.

Библиографиялық сілтемелер

1 Дмитриев М.К. Строй тюркских языков. – Москва, 1962. – 365 б.
2 Баскаков Н.А. Введение в изучение тюркских языков. – Москва, 1962.– 240 б.
3 Щербак А.М. Очерки по сравнительной морфологии тюркских языков (Имя). – Ленинград: Наука, 1977. – 192 б.
4 Айдаров Г. Язык орхонских памятников древнетюркской письменности VIII века. – Алма-Ата: Наука, 1971. – 376 б.