Тарихи мәтіндердің лингвопрагматикалық сипаты

Аннотация

Мақалада қазақтың хан, сұлтандарына қатысты жазылған тарихи кітаптар, далалық
мәдениет сипатындағы шежірелер, ескі қазақ жазба тіліндегі мұрағат құжаттары қытайша,
манжурша дереккөздер негізінде Әбәлпейіз уаңға қатысты тарихи мәтіндер антропоөзектілік
бағыт бойынша лингвопрагматикалық тұрғыдан талданады. Тарихи мәтіндер ұлттық
мәдениеттің бөлігі болуымен қатар жекелеген тарихи тұлғалардың өмірінен дерек беретін
ақпарат көзі ретінде сипатталып, мәдениетаралық коммуникацияның артуына негізделеді.
Мақалада тарихи сана мен тәрбиені ұштастырудың парадигмалық аспектілері, тарихи сана
төңірегіндегі негізгі теориялық білімнің өзектілігі мәселелері жүйеленеді. Деректерді
прагматикалық тұрғыдан зерттеуде тілдің коммуникативті қызметі мен құрылымы бірлікте
сипатталып, тілдік құралдардың мақсаты айқындалады. Тарихи дереккөздер арқылы Әбілпейіз
ханға қатысты мәліметтер нақтыланады, мазмұны жағынан зерделеніп, толықтырылады.