Тіл мен мәдениеттің қиылысындағы адамның ақыл-ойы: концепт және лингвомәдени концепт ұғымдары

Аннотация

Бұл мақалада лингвомәдениеттанудың тұжырымдамалық аппаратының негізгі термині болып табылатын «тұжырымдама» және «лингвомәдениеттану» терминдеріне баса назар аударылады. Оның іргелі, көп өлшемді зерттеулері ғалымдар әр түрлі зерттеу әдістерін қолдану арқылы тілдің әртүрлі деңгейлерін немесе деңгейлерін талдауға міндетті түрде жүгінеді деп болжайды. Қазіргі тіл білімінде тілді адамзат мәдениетін түсіндірудің өнімді тәсілі ретінде зерттеу үрдісі байқалады. Лингвомәдениеттану бағытындағы зерттеулер ұлттық тіл деректерінің бойынан мәдени нышанды тауып, оның ұлттық мәдени уағдаластығын зерттеп, өзіндік ерекшеліктерін анықтайды. Сондай-ақ, қазіргі тіл білімінде лингвомәдени бағыт жалпы тіл білімінің саласына жатады және тіл мен мәдениетке қатысты ерекше ғылыми сипатқа ие; оның пәндік саласы мәдениет пен табиғи тілдің өзара әрекеттесу саласы болып табылады. Лингвомәдениеттану тіл мен мәдениеттің, тіл мен сананың өзара әрекеттесуін талдаумен айналысатын бағыт ретінде зерттеудің жаңа әдістерін іздеу болып табылады. Бұл тіл адамның ойлау жүйесінің, адам психикасының табиғатының кілті болып табылады, ол ұлттың сипаттамасы ретінде қызмет етеді. Лингвомәдениеттанудың міндеттеріне тіл мен мәдениеттің, тіл мен этностың, тіл мен ұлттық менталитеттің өзара байланысын зерттеу және сипаттау кіреді. Сондықтан қазіргі кезде ұлттық тіл мен ұлттық мәдениетті байланыстыра зерттеу тіл білімінің лингвомәдениеттану деп аталатын саласының кең қанат жаюына алып келді.